"Kołyszże się, kołysz..." - Koncert na zakończenie sezonu

Zuzanna Koziej to jedna z najciekawszych postaci współczesnej polskiej muzyki, kompozytorka i aranżerka, której twórczość łączy tradycję z nowoczesnością w fascynujący sposób. Absolwentka prestiżowego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Conservatorio Statale di Musica „Giuseppe Verdi" w Turynie, kształciła się u wybitnych mistrzów, takich jak Ēriks Ešenvalds czy Paweł Łukaszewski.

Jej kompozycje zdobywają uznanie na arenie międzynarodowej - w 2015 roku jej utwór "Arion" został wykonany przez siedem chórów z całego świata pod dyrekcją Agnieszki Duczmal z towarzyszeniem Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia Amadeus. Koziej regularnie zdobywa nagrody w prestiżowych konkursach kompozytorskich w USA, Kanadzie, Włoszech czy na Łotwie, a jej muzyka brzmi na scenach od Stanów Zjednoczonych po Ekwador.

Co szczególnie fascynujące w jej twórczości, to różnorodność - komponuje zarówno muzykę sakralną, jak i elektroniczną, tworzy ścieżki dźwiękowe do filmów oraz aranżacje muzyki ludowej.

Jej utwory często gromadzą na scenie ponad stu wykonawców różnych narodowości, tworząc niezapomniane muzyczne wydarzenia, które łączą kultury i tradycje w jedną harmonijną całość.

Knut Nystedt to jedna z najważniejszych postaci norweskiej muzyki XX i XXI wieku, kompozytor, dyrygent i organista, który przez niemal całe stulecie życia (1915-2014) pozostawał w centrum szybko zmieniających się prądów muzycznych . Z niezawodną maestrią potrafił adaptować nowe odkrycia muzyczne do swojego wysoce osobistego stylu, bogatego w kolory i jednocześnie delikatnie niuansowanego.

Jego twórczość jest eklektyczna - eksperymentował z szerokim spektrum stylów, zachowując przy tym swój osobisty, nacjonalistyczny i romantyczny głos. Nacjonalizm przejawia się w jego wykorzystaniu norweskich pieśni ludowych i melodii o modalnym charakterze harmonicznym. Nystedt komponował muzykę dla praktycznie wszystkich rodzajów instrumentacji, ale jest uznawany na całym świecie przede wszystkim jako kluczowy kompozytor muzyki chóralnej i kościelnej.

Szczególnie fascynujące są jego monumentalne dzieła późnego okresu - mimo że przekroczył 80 lat, stworzył szereg wielkich oratorium, z których wiele trwa ponad 30 minut. Wyjątkowe miejsce zajmuje "Apocalypsis Joannis" z 1998 roku - 90-minutowa symfonia z solistami i chórem, którą można uznać za podsumowanie całego jego życiowego dzieła.

Jego chóralne dzieło "De Profundis" zostało wybrane "Najlepszym utworem roku 1984" przez Amerykańskie Stowarzyszenie Dyrygentów Chóralnych.

Eric Whitacre to jeden z najbardziej popularnych i wykonywanych kompozytorów współczesnych, amerykański twórca urodzony w 1970 roku w Reno w stanie Nevada, który stał się prawdziwym fenomenem muzyki chóralnej XXI wieku.

Jego historia jest fascynująca - mimo że nie otrzymał formalnego wykształcenia muzycznego przed 18. rokiem życia, pierwsze doświadczenie śpiewania w chórze uniwersyteckim całkowicie zmieniło jego życie, a swój pierwszy utwór koncertowy "Go, Lovely Rose" ukończył w wieku zaledwie 21 lat.

Absolwent prestiżowej Juilliard School, gdzie studiował u zdobywcy Nagrody Pulitzera i Oscara Johna Corigliano, Whitacre szybko zyskał międzynarodowe uznanie. Jego pierwszy album "Light & Gold" zdobył Grammy w 2012 roku i w ciągu tygodnia od premiery znalazł się na szczycie list przebojów muzyki klasycznej w USA i Wielkiej Brytanii. Los Angeles Times opisuje jego kompozycje jako "dzieła nieziemskiego piękna i wyobraźni, z elektryzującymi, mrożącymi krew w żyłach harmoniami".

Whitacre jest pionierem rewolucyjnego projektu Virtual Choir, który zjednoczył ponad 100 000 śpiewaków z ponad 145 krajów, tworząc globalne muzyczne wydarzenia za pośrednictwem internetu.

Jego utwory takie jak "Water Night", "Cloudburst", "Sleep" czy "Lux Aurumque" należą do najczęściej wykonywanych dzieł chóralnych ostatniej dekady, a charakterystyczne dla niego "unoszące się, eteryczne" brzmienia i skompresowane harmonie stały się jego muzycznym znakiem rozpoznawczym.